Η Αίγυπτος έχει αιχμαλωτίσει πολλούς, ενώ σε άλλους άφησε μια ακόρεστη δίψα για να γνωρίσουν αυτήν τη μυστηριώδη γη, που κατοικήθηκε κάποτε από τους Φαραώ και τον Καίσαρα και αποτέλεσε βάση για πολλές βιβλικές ιστορίες.

Μια επίσκεψη σε αυτή την υπέροχη χώρα είναι απαραίτητη για τους ιστορικούς και όχι μόνον, καθώς αποτελεί έναν από τους πιο δημοφιλείς ταξιδιωτικούς προορισμούς της Αφρικής.

Η πρώτη εικόνα της Αιγύπτου που μας έρχεται στο νου είναι οι πυραμίδες, ο τεράστιος όγκος των οποίων είναι πράγματι αξιοσημείωτος. Τα πιο δημοφιλή αξιοθέατα της χώρας είναι η Σφίγγα και οι Πυραμίδες της Γκίζας – ιδιαίτερα η Πυραμίδα του Χέοπα, το μόνο από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου που εξακολουθούν να υπάρχουν.

Εξίσου δημοφιλής είναι ο ποταμός Νείλος – ο μακρύτερος ποταμός του κόσμου. Η ομορφιά κατά μήκος του Νείλου είναι εκπληκτική και λίγες μέρες ταξιδιού σε αυτό το ποτάμι είναι ένας δημοφιλής τρόπος για να γνωρίσει κανείς αυτήν την χώρα.

Χιλιάδες τουρίστες επισκέπτονται την Αίγυπτο κάθε χρόνο και πολλοί από αυτούς κατευθύνονται προς την Κοιλάδα των Βασιλέων, όπου Φαραώ και Βασίλισσες της Αιγύπτου είχαν ταφεί από τον 11ο αιώνα π.Χ. Τα αντικείμενα που βρέθηκαν εδώ αποτελούν μαρτυρία της ιστορίας ολόκληρης της χώρας.

Το Αιγυπτιακό Μουσείο Αρχαιοτήτων είναι ο χώρος όπου οι επισκέπτες μπορούν να θαυμάσουν τη μεγαλύτερη συλλογή αιγυπτιακών τεχνουργημάτων στον κόσμο – περισσότερα από 120.000 ευρήματα, ανάμεσα στα οποία 9 μούμιες που εκτίθενται στο The Royal Mummy Room, καθώς και η συμπαγής χρυσή μάσκα του Τουταγχαμών.

Η αιγυπτιακή πρωτεύουσα, το Κάιρο, γνωστό και ως “η πόλη των χιλιάδων μιναρέδων”, είναι ένας τόπος αντιθέσεων, γεμάτος αρχαία ορόσημα,  περίτεχνα τζαμιά και λαμπερούς σύγχρονους ουρανοξύστες.

Η μητροπολιτική περιοχή του Καΐρου είναι η δεύτερη μεγαλύτερη στην Αφρική, όπου ζουν περισσότερα από 20 εκατομμύρια άνθρωποι – μια λαοθάλασσα που συμβάλλει στο χάος της πόλης και ταυτόχρονα στον …καρδιακό παλμό της.

Πολλοί επισκέπτες βρίσκουν συναρπαστική την φρενίτιδα του Καΐρου, αλλά όσοι έχουν αίσθηση του χιούμορ και υπομονή, τους περιμένει ένας θησαυρός εμπειριών που δεν μπορούν να βρουν οπουδήποτε αλλού.

Μια σύντομη ιστορία  

Παρόλο που το Κάιρο είναι μια σχετικά σύγχρονη πρωτεύουσα (τουλάχιστον με τα αιγυπτιακά δεδομένα), η ιστορία της πόλης συνδέεται με την ιστορία της Μέμφιδας, της αρχαίας πρωτεύουσας του παλαιού βασιλείου της Αιγύπτου, που βρίσκεται περίπου 30 χιλιόμετρα νότια από το κέντρο της πόλης.

Το Κάιρο ιδρύθηκε το 969 μ.Χ. για να χρησιμεύσει ως νέα πρωτεύουσα της δυναστείας των Φατιμιδών. Κατά τη διάρκεια του 12ου αιώνα, η δυναστεία των Φατιμιδών έπεσε στον Σαλαντίν, τον πρώτο σουλτάνο της Αιγύπτου.

Κατά τους επόμενους αιώνες, η κυριαρχία του Καΐρου πέρασε στους Μαμελούκους, στους Οθωμανούς, στους Γάλλους και στους Βρετανούς.

Το 1952 οι κάτοικοι του Καΐρου εξεγέρθηκαν εναντίον των Βρετανών και απέκτησαν την ανεξαρτησία τους.

Το 2011 το Κάιρο υπήρξε το επίκεντρο διαμαρτυρίας κατά του προέδρου Χόσνι Μουμπάρακ, ο οποίος παραιτήθηκε τον Φεβρουάριο του ίδιου έτους.

Πυραμίδες, ιστορική αναφορά

 Οι Πυραμίδες της Γκίζας βρίσκονται σε ένα οροπέδιο στην δυτική όχθη του ποταμού Νείλου, στα περίχωρα του σύγχρονου Καΐρου.

Η αρχαιότερη και μεγαλύτερη από τις τρεις πυραμίδες, γνωστή και ως “Μεγάλη Πυραμίδα“, είναι το μόνο από τα περίφημα Επτά Θαύματα του Αρχαίου Κόσμου που σώζεται μέχρι σήμερα. Κατασκευάστηκε για τον φαραώ Χέοπα ή Χούφου, τον δεύτερο από τους οκτώ βασιλιάδες της τέταρτης αιγυπτιακής δυναστείας. Αν και ο Χέωψ βασίλευσε για 23 χρόνια (2589-2566 π.Χ.), σχετικά λίγα είναι γνωστά για εκείνον, πέραν από το μεγαλείο της πυραμίδας του. Οι πλευρές της βάσης της πυραμίδας έχουν μήκος 230 μέτρα και το αρχικό της ύψος ήταν 147 μέτρα, καθιστώντας την, την μεγαλύτερη πυραμίδα στον κόσμο και το ψηλότερο κτίριο του κόσμου για περισσότερα από 3.800 χρόνια. Αρχικά η Μεγάλη Πυραμίδα ήταν καλυμμένη με πέτρες, οι οποίες δημιουργούσαν μία λεία και επίπεδη επιφάνεια. Το όλο συγκρότημα περιλαμβάνει δύο ναούς νεκρικής λατρείας προς τιμήν του Χέοπα (έναν δίπλα στην πυραμίδα και έναν άλλον κοντά στον Νείλο), τρεις μικρότερες πυραμίδες για τις συζύγους του, καθώς και μία μικρότερη πυραμίδα- “δορυφόρο”, έναν στεγασμένο διάδρομο που ένωνε τους δύο ναούς και μικρότερους τάφους μασταμπάδες, οι οποίοι ανήκουν σε συγγενείς ή αξιωματούχους και βρίσκονται γύρω από την πυραμίδα.

Η μεσαία πυραμίδα είναι η δεύτερη μεγαλύτερη από τις πυραμίδες της Γκίζας και ο τάφος του φαραώ Χεφρήνου ή Κχαφρέ (2558-2532 π.Χ.), γιου του Χέοπα και τρίτου φαραώ της τέταρτης αιγυπτιακής δυναστείας. Η πυραμίδα έχει μήκος βάσης 215,50 μέτρα και ύψος 136,40 μέτρα (το αρχικό της ύψος ήταν 143,50 μέτρα). Μια μοναδική κατασκευή που βρίσκεται μέσα στο συγκρότημα της  πυραμίδας του Χεφρήνου είναι η Μεγάλη Σφίγγα, ένα άγαλμα-φύλακας σε καθήμενη στάση, σκαλισμένο σε ασβεστόλιθο, με κεφάλι ανθρώπου και σώμα λιονταριού. Ήταν το μεγαλύτερο άγαλμα στον αρχαίο κόσμο με μήκος 73,5 μέτρα, πλάτος 6 μέτρα και ύψος 20,22 μέτρα. Η Σφίγγα συνδέεται με την πυραμίδα του Χεφρήνου με μια ανυψωμένη Οδό, ενώ το γύρω συγκρότημα περιλαμβάνει επίσης τον ναό της Σφίγγας και έναν ναό μέσα στην Κοιλάδα. Κατά το Νέο Βασίλειο (18η δυναστεία, περίπου το 1500 π.Χ.) την Σφίγγα την αποκαλούσαν Χορ-μ-ακέτ (Hor-em-akhet, στα ελληνικά, Χάρμακις) και λατρευόταν πιθανότατα ως μια τοπική μορφή του θεού Ώρου (Horus).

Η νοτιότερη πυραμίδα της Γκίζας κατασκευάστηκε για τον φαραώ Μυκερίνο ή Μενκαουρέ (Menkaure), γιο και διάδοχο του Χεφρήνου (2532-2503 π.Χ.). Είναι η μικρότερη από τις τρεις πυραμίδες, με αρχικό ύψος 65,50 μέτρα (τώρα έχει ύψος 61 μέτρα και βάση 108,50 μέτρα) και υπήρξε πρόδρομος των μικρότερων πυραμίδων, που θα κατασκευαζόταν κατά την πέμπτη και έκτη δυναστεία.

 Ποιός κατασκεύασε τις Πυραμίδες;

Η δημοφιλέστερη θεωρία για την κατασκευή των πυραμίδων αναφέρει ότι στηρίχθηκε στην εργασία σκλάβων και αιχμαλώτων, οι σκελετοί όμως που βρέθηκαν στην περιοχή δείχνουν ότι οι εργάτες ήταν μάλλον αιγύπτιοι γεωργοί, που δούλευαν στο κτίσιμο των πυραμίδων κατά το χρονικό διάστημα που ο ποταμός Νείλος πλημμύριζε. Περίπου 2,3 εκατομμύρια τεμάχια λίθων (με κατά μέσο όρο περίπου 2,5 τόνων ο καθένας) έπρεπε να κοπούν, να μεταφερθούν και να συναρμολογηθούν. Ο αρχαίος Έλληνας ιστορικός Ηρόδοτος έγραψε ότι χρειάστηκαν 20 χρόνια για να κατασκευαστεί η Μεγάλη Πυραμίδα και ότι απαιτούσε την εργασία 100.000 ανδρών, όμως μετέπειτα αρχαιολογικά στοιχεία δείχνουν ότι το εργατικό δυναμικό μπορεί στην πραγματικότητα να ήταν περίπου 20.000.